ترس از جراحی به خصوص در ناحیه مقعد مانع پیگیری درمان بیماری هموروئید در بسیاری از افراد مبتلا است. در گذشته جراحی تنها درمان قطعی هموروئید‌ های وخیم بوده است ولی امروزه با پیشرفت علم روش‌های نوین و کم‌دردسرتری کشف شده است که بدون نیاز به بستری در بیمارستان و بی‌هوشی می‌تواند با عارضه و تهاجم کمتری به بهبود سریع‌تر فرد کمک کند. انواع لیزردرمانی‌ها، کرایو (فریز کردن عروق ملتهب)، اسکلروتراپی (تزریق محلولی) جایگزین خوبی برای روش‌های قدیمی جراحی باز شده است.
اما با این حال ممکن است بسته به شدت بیماری دکتر متخصص بواسیر جراحی را نیز تجویز کند. اولین مرحله از درمان هموروئید، درمان علامتی آن به صورت کنترل خونریزی به منظور جلوگیری از کم‌خونی فرد است. سپس علت‌یابی هموروئید و مشاوره در زمینه تغییر در سبک زندگی و عادات غذایی فرد می‌تواند در پیشگیری از پیشرفت بیماری مؤثر باشد. در صورتی‌که علت ایجاد این مشکل یک بیماری زمینه‌ای باشد باید درمان آن بیماری نیز جزئی از اقدامات درمانی قرار گیرد. در مرحله بعدی باید خود بیماری بسته به شدت آن درمان شود سپس عوارض ایجاد شده مانند بدشکلی ناحیه‌ی مقعد برطرف گردد.
در صورت بی‌تأثیر بودن درمان‌های ابتدایی و قطع نشدن خونریزی نیاز به جراحی وجود دارد. در واقع اقدام به جراحی آخرین مرحله‌ی درمان بیماری هموروئید است. اگر سایر روش‌های درمانی هموروئید مؤفقیت‌آمیز نباشند یا هموروئید فرد آن‌قدر بزرگ باشد که به درمان‌های دیگر پاسخ ندهد، دکتر متخصص هموروئید چاره‌ای جز عمل جراحی بواسیرنخواهد داشت. جراحی هموروئید همیشه نیازمند بستری در یک مرکز درمانی یا بیمارستان را ندارد و بسته به نوع می‌تواند به صورت سرپایی نیز انجام شود. انواع روش‌های جراحی هموروئید شامل:

هموروئیدکتومی

هموروئیدکتومی مؤثرترین و کامل‌ترین راه درمانی بواسیرهای شدید است. در هموروئیدکتومی اقدام به برداشتن کامل توده‌ی هموروئیدی می‌کنند که با توجه به محل زایده ممکن است به دو روش جراحی باز (میلیگان مورگان) یا بسته (فرگوسن که اغلب در انواع داخلی استفاده می‌شود.) انجام شود. عمل جراحی ممکن است با یک بی حسی موضعی همراه با آرام بخش یا با یک بی حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی انجام شود. در این روش معمولاً ناحیه‌ی جراحی پس از عمل دردناک خواهد بود که با مسکن‌های تجویزی پزشک و توصیه‌ی به نشستن در وان یا لگن آب گرم قابل کنترل خواهد بود. از دیگر عوارض احتمالی هموروئیدکتومی اختلال و مشکل شدن دفع ادرار و در نتیجه ابتلا به عفونت ادراری در فرد است.

هموروئیدکتومی استاپلر

در روش هموروئیدکتومی استاپلر یا هموروئیدوپکسی استاپلر همانند یک منگنه جریان خون به بافت‌های هموروئیدی را مسدود می‌کنند. این روش معمولاً فقط برای بواسیر های داخلی استفاده می‌شود. روش استاپلر نسبت به هموروئیدکتومی باز یا بسته از درد بعد از عمل کمتری همراه است و فرد زودتر از سایر روش‌های جراحی سرپا شده و می‌تواند به زندگی روزمره خود بازگردد.
احتمال عود هموروئید و بیرون زدن بافت راست‌روده‌ از مقعد فرد در آینده با روش جراحی استپلر بیشتر است. سایر عوارض هموروئیدکتومی استپلر شامل خونریزی، احتباس ادرار و ندرتاً عفونت پس از عمل است.

اسفنگتروتومی داخلی-جانبی

یک روش کمکی است که معمولاً همراه با هموروئیدکتومی با توجه به شرایط بیمار انجام می‌شود. در این روش دیواره‌ی عضله‌ی داخلی دریچه‌ی مقعدی را با برش باز می‌کنند تا از میزان فشار وارد بر آن بکاهند. این روش به کاهش درد بیمار پس از عمل نیز کمک خواهد کرد.

منبع :

ایران کلینیک